วันเสาร์ที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

เราเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองทำมากกว่าสิ่งที่คนอื่นทำ(เพื่อเรา ไหม)?

หลังจากที่ได้อบรมและทบทวน เรื่องระบบคุณภาพต่างๆที่จะต้องมาช่วยกันกำหนดขึ้นมาในแต่ละหน่วยงานและทบทวนกระบวนการปฎิบัติที่ผ่านมาว่าเราทำได้ไหม ยากไปหรือเปล่า มันใช้ได้จริงหรือกับตัวชี้วัด และสุดท้ายมันส่งผลได้ดีขนาดไหน  กับผู้ปฎิบัติและผู้มารับบริการใน รพร.ของเรา  อีกเรื่องนึงคือเรื่อง "พฤติกรรมบริการ"  ที่เน้นย้ำในเรื่องของการสร้างความไว้ใจ เป็นกันเองโดยใช้ภาษาถิ่นในการสื่อสารและแสดงถึง และเป็นกัลยาณมิตรที่ดีต่อชาวบ้านเป็น พี่ น้อง ลูกหลาน เอื้อย อ้าย อาว อา (ภาษาด่านซ้าย) และ อีกเรื่องนึงที่มีการปฎิบัติกันมานานตั้งแต่เริ่มมีระบบคุณภาพเข้ามา  5ส. คือ สะสาง สะดวก สะอาด สุขลักษณะ สร้างนิสัย  คงไม่ต้องอธิบายอะไรกันมากกว่า ทำเพื่ออะไร เพื่อใคร ทำทำไม คิดว่าน่าจะทราบกันนะครับ 

เกริ่นมาซะนานเข้าเรื่องที่อยากจะมาแชร์กันดีกว่าครับในปีหนึ่งๆของโรงพยาบาลมีบุคลากรใหม่เข้ามาในระบบของเราทุกปีเรียกว่าพัฒนาอย่างต่อเนื่อง  (เติมในส่วนที่ขาด เสริมในส่วนที่ภาระงานเยอะขึ้น) และยังมีกิจกรรมที่สร้างเสริมความสัมพันธ์อันดีแก่น้องใหม่เพื่อให้ได้รับรู้  "ทิศทางขององค์กร"วิสัยทัศน์ พันธกิจ เจตจำนงค์  และเข้าใจถึงวิถีความเป็นอยู่ของชาวบ้านใน  เรื่องการเดินทางมารับบริการ การทำมาหากินจนก่อให้เกิดโรค  และสร้างความคุ้ยเคยเนื่องจากน้องใหม่หลายคนร่ำเรียนกันมาตลอดจนแทบไม่เคยได้สัมผัสแม้แต่ในชุมชนที่ตัวเองอยู่  และบางคนเป็นคนพื้นที่ยังไม่รู้เลยว่า บ้านนั้นบ้านนี้ อยู่ที่ไหน มีการออกค่ายสร้างความเป็นกันเองกับคนในชุมชนที่ห่างไกลและระยะทางที่เป็นอุปสรรคในการเดินทางมารับบริการ (ไปกินนอนเป็นลูกเป็นหลานกันเลยว่างั้น)รับรู้ถึงวิถีชีวิตของคนในชุมชนอย่างเข้าใจและทราบถึงปัญหาบวกกับอุปสรรคต่างๆ   เพื่อจะได้มานำเสนอและช่วยกันแก้ปัญหาต่างๆที่ไปพบเจอและสัมผัสมากับตัวเองในขณะที่ไปออกค่าย   

สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ หลังจากกลับมาหลายคน  เปลี่ยนพฤติกรรมทางความคิดและบริการ ต่อผู้ป่วยและญาติผู้ป่วย มีความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ  แต่บางคนก็อาจจะไม่ได้อะไรกลับมาเลย มาก็รักษาไปซิ เจ็บป่วยก็มาอีก ทำงาน 8ชั่วโมงหนักแล้วเหนื่อยแล้ว อะไรมากมาย จิปาถะทางความคิด  และบางคนก็ไม่เข้าใจในบริบทของโรงพยาบาล (คุณภาพมาตรฐาน โรงพยาบาลเพื่อชุมชน)  หลายพื้นที่ในรพร.ออกแบบ จัดเตรียมไว้เพื่อสร้างบรรยากาศที่ดีในการทำงานโดยนำกระบวนการ 5ส มาเป็นหลักในการปรังปรุงเปลี่ยนแปลงและจัดหาเพิ่มเติมในส่วนที่จะทำให้เกิดความสุขในการทำงานต่อตัวเจ้าหน้าที่ หลายหน่วยงานร่วมมือร่วมแรงในการปฎิบัติเพราะรู้ว่าทำแล้วมันจะดี สบายตา คิดว่าที่ทำงานก็เหมือนบ้านของตัวเองอีกหลังหนึ่งเลยทีเดียว 

ไม่มีบทส่งท้ายครับ แต่จะบอกว่า ที่ทำงานของเราก็เหมือน อู่ข้าว อู่น้ำ บ้าน บ้านเราเองถ้าเราไม่ดูแลใครจะดูแล ใครอยากจะมาเยี่ยม มาชื่นชม เราอยากได้อะไรจากเขาแต่เราไม่เคยให้อะไรเขากลับเลย ทั้งที่ไม่น่าจะยาก นี่คือ ความเสี่ยงนึงทีมันกำลังบอกว่า(คุณอาจจะต้องอยู่ในสังคมที่โดดเดี่ยวไปอย่างนี้) ก็ได้เพราะตัวคุณเองไม่คิดที่จะทำให้มันดีขึ้นตามสิ่งที่ดีที่เขาทำกัน ทั้งที่มีหลายคนยื่นมือเข้ามาช่วย หลายคนออกความเห็น ให้กำลังใจ แต่ทำได้แปบเดียวก็ลืมหมด จบแบบถอยหลัง(พฤติกรรม) ลงคลอง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น