สุริยา เชื้อบุญมี

ความภาคภูมิใจและความประทับใจ

“ผมลองนั่งคิดดูเล่นๆ หากอยู่มาวันหนึ่งไม่แขนหรือขาผมหายไป ผมคงใจหายน่าดู แต่นั้นเป็นเพียงความคิดเล่นๆ ของผมเท่านั้น” แต่ใครจะรู้บ้างว่าความเป็นจริงมีอีกหลายร้อยหลายพันชีวิตที่กำลังอยู่กับความเป็นจริง ความพิการแขนขาขาดต้องถือว่าเป็นคนโชคร้ายที่มีมีอวัยวะสำคัญที่ช่วยในการดำรงชีวิต และการดำเนินชีวิตเป็นไปโดยราบรื่นเหมือนคนปกติ ไม่มีใครอยากตกอยู่ในสภาพที่แขนขาดขาขาดแต่เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ผมคิดว่าถ้าเขามีขาชีวิตเขาคงจะดีกว่านี้ สิ่งหนึ่งที่ผมพอจะช่วยเติมเต็มชีวิตในกลุ่มคนเหล่านี้ได้คือ “การทำขาเทียมที่ดีใส่และสบายไม่เจ็ดปวด และเดินให้ใกล้เตียงเหมือนคนปกติให้กับกลุ่มคนพิการขาดขาดได้ดำเนินชีวิตที่ดี ช่วยเหลือตนเองไม่เป็นที่พึ่งของญาติพี่น้องและสามารถประกอบอาชีพหาเลี้ยงตนเองได้ และประเทศชาติก็จะได้ประโยชน์จากส่วนนี้เพิ่มขึ้นแทนที่จะปล่อยให้เขาเป็นปัญหาของสังคมต่อไป”
ผมภูมิใจที่ได้ทำงานร่วมกับมูลนิธิขาเทียมฯ และโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายที่สอนให้ผมรู้จักการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ความเสียสละ ทำให้ผู้พิการขาขาดกับมายิ้ม หัวเราะ ร่าเริง และใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไป เท่านี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ

สุริยา เชื้อบุญมี

พนักงานทำขาเทียม

โรงงานทำขาเทียมพระราชทาน

โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย