ผู้หญิงที่เดินมาพร้อมกับโชคชะตาที่ไม่ได้ลิขิต
เนาวรัตน์ พรหมรักษา หรือ “ ตุ้ม” เข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๖ เพราะ “ป้าแต๋ว” แม่ของตุ้ม ที่เป็นพนักงานของโรงพยาบาลเสียชีวิตภาระทุกอย่างจึงตกอยู่ที่ตุ้มและอีกอย่างหนึ่งคือ ป้าแต๋ว แม่ของตุ้มเป็นคนดีมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน แต่ต้องมาเสียชีวิตลงเมื่ออายุยังน้อย
จำได้ว่าเมื่อมาทำงานปีแรกๆ ป้าแต๋ว มีภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันจากโรคเดิมที่เป็นคือ เบาหวาน ต้องปั๊มหัวใจกันที่ วอร์ด ๑ ในขณะที่ป้าแต๋วทำงาน แต่ก็สุดความสามารถที่จะเยียวยาและช่วยชีวิตไว้ได้ในศักยภาพของรพร.ด่านซ้ายในสมัยนั้นเมื่อ ๒๘ ปีก่อน ตุ้มไม่มีพ่อและแม่ แต่มีน้องๆที่ต้องดูแลอีกหลายคนนี่คือภาระอันใหญ่หลวงของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตุ้มและน้องๆเติบโตมาท่ามกลางการอนุเคราะห์ดูแลของน้าและญาติพี่น้องที่ช่วยกันดูแลมาตามอัตภาพเท่าที่จะทำได้ น้องๆเริ่มโตบางคนมีงานทำ และบ้างก็มีครอบครัวไป ตุ้มก็ได้มีเวลาหันมาดูแลครอบครัวตัวเองมากขึ้น
“ ตุ้ม”มี “ก้อง” เป็นผู้มาเติมเต็มในชีวิตที่ขาดผู้นำของครอบครัวไปตั้งแต่ยังเด็ก ตุ้มและก้องมีโซ่ทองคล้องใจ ๑ คนคือน้อง “ไนซ์” เด็กหญิง กัญญาพัชร พรหมรักษา น้อง“ไนซ์” เป็นตัวแทนของพ่อและแม่เพราะมีหน้าตาที่ถอดเค้ามาจากทั้งพ่อและแม่มีใบหน้าคมเข้ม สุขุม เกินวัยเด็ก คำว่า ลูก ทำให้ ก้อง ต้องเปลี่ยนไป มุมานะทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินมาช่วยกันดูแลครอบครัว ลด ละ เลิก สิ่งไม่จำเป็นในชีวิตออกไป ก้องรับจ้างทำงานได้หลากหลายอาชีพเท่าที่จะมีผู้มาว่าจ้างเช่น ช่างไฟ ช่างปูน ช่างไม้ หรือทำนาข้าวของตนเองไว้กิน เป็นการทำนาแบบเศรษฐกิจพอเพียงจริงๆ เพราะตุ้มเองก็ไปดำนาในวันหยุดหรือวันที่ขึ้นเวรบ่ายหรือดึก ตามความเหมาะสม
“ ตุ้ม” ทำงานในโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย ในตำแหน่ง พนักงานผู้ช่วยเหลือคนไข้ ได้ทุกหน้างาน ไม่ว่าจะเป็น หอผู้ป่วยใน ห้องคลอด ห้องผ่าตัด หรืองานอุบัติเหตุฉุกเฉิน ตุ้มเป็นผู้ มีน้ำใจกับเพื่อนร่วมงานทุกระดับ สามารถเป็นครู ให้กับผู้ช่วยเหลือคนไข้น้องใหม่ เป็นพี่เลี้ยงให้กับพยาบาลจบใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะหยิบจับอะไรก่อนเมื่อเวลาตื่นเต้นมากๆ ตุ้ม เล่นกีฬาไม่เก่งแต่อาสามาเป็นแม่ครัวให้ในงานกีฬายุพราชประจำปี แถมมีฝีมือปลายจวัก ตำแจ่วดำใส่ขิง อร่อยๆมาให้กิน จนติดใจกันเป็นแถวๆ ครอบครัวของตุ้มดำเนินชีวิตมาแบบพอเพียง เลี้ยงดูลูกอันเป็นเสมือนแก้วตาดวงใจด้วยความอุตสาหะ จึงประคับประคองชีวิตมาได้ด้วยดี จนกระทั่งวันแม่แห่งชาติประจำปี ๒๕๕๔ ตุ้ม ก็ได้รับคัดเลือกให้เป็นแม่ตัวอย่างของโรงเรียนด่านซ้าย ซึ่งก็คงจะเป็น ยาหอมให้กับครอบครัว “พรหมรักษา” ได้เป็นอย่างดี และเช่นกัน ในปี ๒๕๕๔ นี้คณะกรรมการพัฒนาบุคลากรของโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย มีมติเป็นเอกฉันคัดเลือก“ ตุ้ม” ให้เป็นครอบครัวตัวอย่างใน กลุ่มลูกจ้าง นับเป็นรางวัลชีวิตแห่งปี และด้วยอานิสงส์แห่งความดีที่ได้เพียรพยายามมาคงจะช่วยให้เธอได้หล่อเลี้ยงครอบครัวที่อบอุ่นของเธอตลอดไป
เปรมศรี สาระทัศนานันท์ เรียบเรียง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น