“กิจกรรมเพาะกล้าตาโขนน้อย”
กระบวนการจิตอาสาโดยโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้าย
อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย
กิจกรรมส่งเสริมสุขภาพและการออกกำลังกาย “วิ่ง 21 ขาสามัคคี ครั้งที่ 6 ประจำปี 2553”
“หนึ่ง สอง... หนึ่ง สอง... หนึ่ง สอง... หนึ่ง สอง... หนึ่ง สอง...............”
เสียงนับหนึ่ง นับสองอย่างพร้อมเพรียงและเป็นจังหวะดังไปทั่วสนามโรงเรียนชุมชนบ้านด่านซ้าย ในบ่ายของวันที่มีแสงแดดแรงกล้า กลางเดือนมิถุนายน 2553 กลุ่มนักเรียนทั้งชายและหญิงตั้งแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง หลายกลุ่มกำลังตั้งใจฝึกจังหวะการก้าวเท้าให้เข้ากับจังหวะเสียงนับก้าวและแสงแดดที่ร้อนแรง ก็ไม่ได้ทำให้ความพยายามของนักเรียนเหล่านี้ลดลงแต่อย่างใด ตรงกันข้ามทุกคนต่างมีความมุ่งมั่นและเตรียมพร้อมเพื่อเข้าสู่การแข่งขันอย่างเต็มที่
หลังจากที่ได้ฝึกหนักกันมาหลายสัปดาห์ วันนี้จะเป็นวันตัดสินว่าโรงเรียนไหน จะได้เป็นเจ้าความเร็วของการแข่งขันวิ่ง 21 ขาสามัคคีในระดับประถมศึกษาของอำเภอด่านซ้าย ตำแหน่งเจ้าความเร็วที่ไม่ได้วัดกันแต่เพียงความสามรถเฉพาะตัวเท่านั้น แต่การคว้าชัยชนะยังแสดงถึงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวของนักวิ่งทั้ง 20 คนอีกด้วย
กิจกรรมวิ่ง 21 ขาสามัคคีเป็นกิจกรรมที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายได้จัดแข่งขันอย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 พร้อมๆ กับที่ Hondaและสพฐ.ได้นำกิจกรรม 31 ขาสามัคคี เข้ามาจัดการแข่งขันภายในประเทศไทย โดยการรวมตัวกันของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลที่มีใจรักในกีฬาและอยากส่งเสริมให้นักเรียนระดับประถมศึกษาของอำเภอด่านซ้าย ได้มีเวทีแสดงออกถึงความสามารถด้านกีฬาอย่างเต็มที่ กิจกรรมที่จัดขึ้นมีทั้งการแข่งขันกระโดดเชือกสามัคคี การแข่งขันกีฬาฟุตซอล และการแข่งขันวิ่ง 21 ขาสามัคคี ซึ่งกำลังได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นอย่างมาก ในปีแรกๆ ยังมีทีมเข้าร่วมแข่งขันไม่มากเนื่องจากหลายๆ โรงเรียนยังไม่คุ้นเคยกับการแข่งขันวิ่ง 21 ขา แต่ในปัจจุบันมีทีมเข้าร่วมแข่งขันในแต่ละครั้งถึง 20 ทีม แต่ละทีมก็มีการพัฒนามากขึ้นเรื่อยๆ จากที่เคยวิ่งไปล้มไป หลายๆทีม ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดและฝึกซ้อมอย่างเต็มที่จนสามารถวิ่งทำสถิติดีขึ้นทุกปี นักวิ่งรุ่นน้องก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำแทนรุ่นพี่ มีการถ่ายทอดเทคนิคที่ดีจากรุ่นสู่รุ่น คุณครูผู้ฝึกสอนหลายท่านได้พัฒนาการฝึกซ้อมให้กับทีมอย่างต่อเนื่อง ส่วนอุปกรณ์ที่ใช้ในการรัดข้อเท้านั้นก็มีหลากหลาย บางโรงเรียนใช้ผ้ารัดข้อเท้าที่ออกแบบมาอย่างดี บ้างก็ประยุกต์จากสิ่งของใกล้ตัว เช่น ใช้ผ้าขาวม้าเป็นผ้ารัดข้อเท้า ถึงจะทำให้การวิ่งไม่คล่องแคล่วอย่างที่ต้องการ แต่ก็ทดแทนด้วยความตั้งใจที่เกินร้อย
“เข้าที่...ระวัง...ปรี๊ด...”หลังสิ้นเสียงสัญญาณนกหวีดจากกรรมการนักวิ่งทั้ง 20คนก็ออกวิ่งอย่างเต็มที่ระยะทางวิ่ง 50 เมตร เป็นระยะทางที่มีความทรงจำเกิดขึ้นมากมาย เสียงเชียร์จากเพื่อนร่วมโรงเรียนเป็นแรงกระตุ้นชั้นดีที่ทำให้นักวิ่งแต่ละคนหัวใจพองโต แม้แต่ทีมคู่แข่งก็ยังอดที่จะช่วยส่งเสียงให้กำลังใจไม่ได้ เพราะถึงแม้ในลู่วิ่งจะเป็นคู่แข่งกันแต่นอกสนามทุกคนก็คือเพื่อน เสียงตะโกนเชียร์เหล่านั้นเป็นสิ่งยืนยันถึงความมีน้ำใจนักกีฬาที่มีอยู่ในตัวนักวิ่งทุกคนเป็นอย่างดี
บางทีมสามารถวิ่งเข้าเส้นชัยโดยไม่สะดุดหรือหกล้ม บางทีมถึงแม้จะมีนักวิ่งในทีมล้มไปบ้าง เพื่อนข้างๆ ก็ยังช่วยกันประคองและพากันวิ่งต่อไปได้ บางทีมต้องใช้เวลาปรับจังหวะใหม่อยู่นานแต่สุดท้ายก็รวบรวมพลังวิ่งสู่เส้นชัยได้ในที่สุด ไม่ว่าผลการแข่งขันจะออกมาเป็นอย่างไร สิ่งที่นักวิ่งทุกคนได้เรียนรู้ตลอดระยะเวลาตั้งแต่การฝึกซ้อมจนถึงวันแข่งขันก็คือ การได้เรียนรู้ที่จะปรับจังหวะร่างกายของตัวเองให้สัมพันธ์กับเพื่อนร่วมทีม เพื่อให้ทีมสามารถวิ่งได้อย่างพร้อมเพรียง และแน่นอนที่สุดเหนือสิ่งอื่นใดก็คือการเรียนรู้ความมีน้ำใจเป็นนักกีฬา รู้จักยอมรับความพ่ายแพ้อย่างภาคภูมิและยินดีกับผู้ชนะอย่างจริงใจ
กิจกรรมการแข่งขันวิ่ง 21 ขาสามัคคี เป็นเพียงกิจกรรมหนึ่งที่ทางโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชด่านซ้ายได้จัดขึ้นทุกๆ ปี เพื่อสนับสนุนให้เด็กๆ ในท้องถิ่นอำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย ได้มีเวทีในการแสดงออกอย่างต่อเนื่อง ส่งเสริมการสร้างเสริมสุขภาพ ให้เด็กมีสุขภาวะทางร่างกายและจิตใจที่ดีไปพร้อมๆ กัน ลดความเสี่ยงของการเกิดโรคภัยไข้เจ็บ และที่สำคัญลดจำนวนผู้ป่วยที่ต้องเข้ารับการตรวจรักษาในโรงพยาบาลได้เป็นอย่างดี เพื่อให้สมกับคำกล่าวที่ว่า “ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ”
ทันตแพทย์กฤษดาพันธ์ จันทนะ
