วันอังคารที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2554



“เอ๋ย” ฐาปนี อินแผลง พยาบาลจากมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสมุทรปราการ เมื่อเรียนจบเอ๋ยทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ จากงานที่หนักมากเอ๋ยจึงอยากหาอะไรทำเพื่อผ่อนคลาย

ด้วยความรักในศิลปะ เอ๋ยอยากเรียนวาดรูปแต่เวลาเรียนตรงกับเวลาทำงานจึงไม่สามารถเรียนได้ บังเอิญน้องสาวเธออยากเรียนไวโอลินเอ๋ยจึงเกิดแรงบันดาลใจอยากเรียนบ้าง ระหว่างเรียนเอ๋ยเล่าให้ฟังว่าเจ็บนิ้วมาก แต่มีเด็กคนหนึ่งที่เรียนไวโอลินเหมือนกัน และเล่นได้เพราะมาก เธอเลยต้องอดทนไม่ยอมแพ้ เอ๋ยชอบเพลงบรรเลง โดยเฉพาะเสียงเปียโนและไวโอลิน “เสียงมันซึ้งดี” เธอบอก แต่เนื่องจากโรงพยาบาลไม่มีห้องซ้อมดนตรี เธอแอบซ้อมเป็นประจำในห้องตรวจที่กลางคืนไม่ได้เปิดให้บริการ หลังจากผ่านไป 1 ปี เธอก็สามารถเล่นไวโอลินได้

เอ๋ยมีความกังวลในการออกหน่วยเพาะกล้าตาโขนน้อยครั้งแรก ที่บ้านหินแลบ อ.ด่านซ้าย กลัวเล่นไม่ได้ เด็กฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็ได้รับกำลังใจจากพี่ ๆ ในทีม เอ๋ยสีไวโอลินอย่างชำนาญและให้เด็ก ๆ ได้สัมผัสและลองจับ “กีต้าร์น้อย” ด้วย รอยยิ้มของเด็ก ๆ ทำเอา เอ๋ย ยิ้มแก้มปริ มีกำลังใจเต็มเปี่ยม

แค่เด็กๆ รู้จักว่ามันคือไวโอลินหนูก็ดีใจแล้ว ถ้ามีเวลาหนูไปอีกแน่นอนและหนูจะให้น้องเขาได้รู้จักกับเครื่องดนตรีที่หนูชอบ บางทีอาจจะมีเด็กๆ ชอบมันขึ้นมาจริงๆ และคงจะเล่นได้อย่างหนูบ้าง ดีใจค่ะที่ได้ไปเพาะกล้าตาโขนน้อย ”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น